Wyjdź na zewnątrz

Obyś zechciał, Panie, przyjść do tego mego grobu, obmyć mnie Twymi łzami, gdyż w moich nieczułych oczach nie posiadam tylu łez, abym mógł obmyć moje grzechy. Jeśli będziesz płakał za mnie, będę zbawiony. Jeśli będę godny Twoich łez, pozbędę się fetoru wszystkich moich grzechów. Jeśli będę godny tego, byś choć przez chwilę zapłakał za mnie, wyprowadzisz mnie z grobu tego ciała i powiesz: "wyjdź na zewnątrz", aby moje myśli nie pozostały uwięzione w ograniczonej przestrzeni mego ciała, ale wyszły naprzeciw Chrystusowi i żyły w światłości, bym nie myślał o uczynkach ciemności, ale o uczynkach światłości. Kto myśli o grzechu, usiłuje zamknąć się w swej własnej świadomości. Wywołaj więc na zewnątrz Twego sługę. Chociaż jestem spętany więzami moich grzechów, chociaż mam spętane nogi i związane ręce i pogrążony jestem w moich myślach i "martwych uczynkach", to na Twoje wezwanie wyjdę wolny i stanę się jednym ze współbiesiadników na Twojej uczcie. A Twój dom wypełni się cennym aromatem, jeśli będę strzegł tego, co zechciałeś odkupić. /św. Ambroży/

Potrzebne światło

Światłość świata przyszła, aby dać wzrok ślepym i przekonać o ślepocie tych, którzy sądzą, że widzą. Życie i światło są wewnętrznie powiązane ze sobą: ujrzeć światło dzienne oznacza narodzić się. Światło jest źródłem wszystkiego: powołuje do istnienia i umożliwia poznanie, daje radość i budzi miłość. Miłość udziela szczególnego światła sercu, które pozwala widzieć nowymi oczyma. To nie człowiek widzi Boga, ale Bóg dostrzega człowieka i daje mu zdolność patrzenia na siebie Jego własnym spojrzeniem. Życie Jezusa na ziemi od Jego narodzin aż do chwili uwielbienia, jest światłością świata dla wszystkich i na zawsze. /o. Silvano Fausti/

Głębia pragnienia

Człowiek gorąco pragnie znaleźć źródło, które zaspokoiłoby jego gorącą chęć życia. Jedyną możliwością życia jest zgodzenie się na to, kim jesteśmy i "poznanie daru" Ojca: jesteśmy Jego umiłowanymi dziećmi. To nasza istota. Być dzieckiem i być kochanym nie jest czymś, co można kupić. Jest to darem. Wszyscy posiadamy pewne doświadczenie tego daru, tego światła wewnętrznego, szczęścia wypływającego od wewnątrz, tego źródła miłości, która przepełnia serce. A Jezus przyszedł, aby ożywić najgłębsze pragnienia zgaszone przez złudzenia i lęki. Tylko spotkanie z Bogiem gasi pragnienie i daje życie. Skarb, którego szukam, jest już w moim wnętrzu, bowiem moje najgłębsze wnętrze jest mym oknem na Boga. Gdy jestem tam, znajduję radość, jakiej nikt mi nie może dać lub odebrać: jestem u żródła światła i życia. Właściwością Boga jest dawanie radości i tylko jedynie Bóg daje radość bez przyczyny. Źródłem wody żywej jest Jezus, jest źródłem naszej komunii życia z Bogiem. /o. Silvano Fausti/

Góra światła

Jezus zabrał ze sobą Piotra, Jakuba i Jana. Mojżesz zabrał ze sobą Aarona, Nadaba i Abihu i wszedł na górę, gdzie Bóg objawił mu swoją chwałę. Ci trzej uczniowie, którzy teraz słyszą Ojca mówiącego do swojego Syna, w Getsemani będą słyszeli, jak Syn odzywa się do Ojca. Góra Oliwna i Tabor przywołują się wzajemnie. Tu człowieczeństwo Jezusa objawia swoją Boskość, tam Boskość ujawnia swoje człowieczeństwo. Światło jest najbardziej właściwym symbolem Boga. Jest początkiem stworzenia i poznania, pozwala widzieć każdą rzecz. Jest również źródłem radości, znakiem miłości. Syn jaśnieje tym samym światłem Boga, który jest zaczątkiem nowego stworzenia. Jak wszystko stało się przez Niego, w Nim i dla Niego, tak wsztstko uczestniczy w tym samym świetle. Jesteśmy wezwani do przybrania się w światło i do bycia światłem. Miłość urzeczywistnia się w wymianie tego, co się posiada i kim się jest, tak że osoba miłowana staje się formą tego, kto ją kocha. Wcielenie, które prowadzi na krzyż, czyni Boga równym nam, a przemienienie - zadatek zmartwychwstania - czyni nas równym Jemu. /o. Silvano Fausti/