Miłować będziesz

Szczęśliwy jest człowiek, który kocha Ciebie, a przyjaciela w Tobie, nieprzyjaciela zaś ze względu na Ciebie. Tylko taki człowiek bowiem niczego, co jest mu drogie, nie traci, bo wszyscy są mu drodzy w Tym, którego utracić nie można. /św. Augustyn/

Słuchać jak Piotr

Czy słucham Jezusa w taki sposób, że nawet jeśli coś wydaje mi się wbrew moim doświadczeniom, wierzę, że On ma rację? Czy potrafię zaufać, że gdy posłucham Jego Słowa, mogę doświadczyć cudu lub przynajmniej wielkiej mocy Boga w moim życiu? W innej Ewangelii jeden z uczonych w Piśmie pyta Jezusa: „Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?” Jezus odpowiada: „Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu…” (Mk 12, 28b-29a). Słuchanie wydaje się zatem pierwszym obowiązkiem chrześcijanina. Ale czy potrafię słuchać Boga? A może problem tkwi we mnie – w tym, że nie mam wewnętrznego „odbiornika” nastawionego na fale Pana Boga? Święty Jan Paweł II w liście „Novo millennio ineunte” pisał: „Konieczne jest zwłaszcza, aby słuchanie Słowa Bożego stawało się żywym spotkaniem, pomagającym odnaleźć w biblijnym tekście żywe Słowo, które stawia pytania, wskazuje kierunek, kształtuje życie”.

Ofiarowanie

Jezus ma dopiero czterdzieści dni, a już wyrusza w drogę do Jerozolimy. Ta pierwsza podróż, zapowiada jednak już tę ostatnią, w stronę Golgoty. Jezus powróci do świętego miasta pod koniec swojego życia, ale już nie jako ofiarowany w świątyni, nie w ramionach Matki i Symeona. Zostanie wyprowadzony poza mury miasta i przybity do ramion krzyża. Liturgia Ofiarowania w świątyni ukazuje nierozerwalny związek Wcielenia, Bożego Narodzenia i Wielkanocy. Tym, co je łączy jest nieskończona ofiarna miłość Syna Bożego.