Czyń podobnie

Nauka życia na pierwszym jego etapie zasadniczo polega na odwzorowywaniu postaw, które przez najbliższe otoczenie uważane są za dobre. Można czynić "podobnie" jak rodzice i wychowawcy, jak rówieśnicy, "podobnie" do modelu lansowanego przez media. Jest też moment, gdy głośno odzywa się pytanie, "ale co ja mam czynić?". Kiedy w odpowiedzi pojawia się przypowieść o o dobrym Samarytaninie, oznacza to w pewien sposób kres spokojnego życia, dla którego usprawiedliwieniem mogłoby być ciche wegetowanie w cieniu przykazań, słowa Bożego i nauki Kościoła. Miłosierdzie nieustępliwie łamie utarte schematy, wyważa zamknięte drzwi serca, wprowadza na nieobjęte przestrzenie ludzkich bied, by płacić samym sobą zawsze, w każdej okoliczności i przede wszystkim doświadczać kresu własnych możliwości. Zaproszeni do miłości naszych bliźnich stajemy przed małością naszych serc, małostkowością, niezdolnością, by swoje życie "stracić i znów je odzyskać". Doprowadzenie dzieła miłosierdzia do końca może być tylko dziełem Gospodarza. /Siostry Karmelitanki Bose/