Dar modlitwy

Uścisnąłem rękę swego przyjaciela i nagle na widok jego oczu, smutnych i zatrwożonych, przeląkłem się, iż nie ma Ciebie w jego sercu. I poczułem się zakłopotany, jak przed tabernakulum, w którym nie ma Ciebie. O Boże, gdyby Ciebie nie było w nim, mój przyjaciel i ja bylibyśmy sobie bardzo dalecy, gdyż jego ręka w mojej ręce byłaby jedynie tylko ciałem pośród ciała, a jego serce dla mego serca byłoby tylko sercem człowieka dla człowieka. Chcę, aby Twoje Życie było w nim tak jak we mnie, bo chcę, aby mój przyjaciel był moim bratem dzięki Tobie. /M. Quoist/