, wierz tylko!

Także my powinniśmy mieć większą wiarę, taką która nie wątpi w momentach trudności i życiowych prób, i która potrafi dojrzewać w bólu poprzez naszą łączność z Chrustusem, zgodnie z tym co proponował papież Benedykt XVI w swojej encyklice Spe Salvi (Nadzieją zbawieni): «Nie unikanie cierpienia ani ucieczka od bólu uzdrawia człowieka, ale zdolność jego akceptacji, dojrzewania w nim, prowadzi do odnajdywania sensu przez zjednoczenie z Chrystusem, który cierpiał z nieskończoną miłością».

Ojcostwo

Modlitwa dziecka i ojca: Wczoraj wieczorem mój Jasio mały wyznał mi swą przewinę, A potem ukląkł u moich kolan, By mówić pacierz codzienny. Skruchą i wiarą drżał głosik dziecka, A w oczach łzy się zaszkliły: O Boże dobry, Daj, abym kiedyś Podobny był do Taty. Tak jak on mądry, Tak jak on silny! Ty jeden możesz mi pomóc. A chwilę potem, Gdy zasnął malec W swoim dziecinnym łóżeczku, Zgiąłem kolana, W modlitwie kornej Wyznałem z kolei me winy - Daj mi, o Panie, Stać się jak dziecię, Jak moje dziecko, to właśnie! Czyste i szczere, I wiary pełne W Twoją wszechmocną potęgę! /A. Gelles/

Ziarnko gorczycy

Nie przypadkiem prośbę o przymnożenie wiary ilustruje ziarnko gorczycy. To co jest w nim najbardziej interesujące, to nie wielkość (a właściwie małość), ale dynamika życia - zdolność rozwoju, przemiany w wielkie drzewo, które staje się schronieniem dla ptaków. Gdy apostołowie proszą Jezusa, "przymnóż nam wiary", a więc spraw, by stała się większa i silniejsza, słyszą jakby potwierdzenie tej swojej prośby: Jeśli wasza wiara będzie jak ziarnko gorczycy, jeżeli będzie się rozwijała tak dynamicznie, mocno i szybko, jak to niewielkie ziarenko, które przemienia się w wielkie drzewo, wszystko będzie dla was możliwe. Żeby "przesadzać morwy" lub "przenosić góry", nie wystarczy więc wiara mała i byle jaka. Do wielkich rzeczy potrzeba wielkiej wiary, a właściwie wiary dynamicznej, pełnej życia, która rozwija się z siłą podobną do tej, co kryje się w ziarnku gorczycy. Tylko taka wiara, która wzrasta i ostatecznie staje się jak to wielkie drzewo, wyrosłe z niewielkiego ziarnka, może być pomocą i schronieniem dla tych, co są słabi bądź czują się zalęknieni. /ks. D. Madejczyk/

Być Rodziną

„Myśli moje nie są myślami waszymi” mówi Pan Bóg. Zasługa nie polega na tym, by czynić i dawać wiele, ale raczej na tym, aby przyjmować i bardzo kochać. Jest powiedziane, że większym szczęściem jest dawać, aniżeli brać i to prawda, ale skoro Jezus chce wziąć dla siebie słodycz dawania, chyba nie byłoby uprzejmym odmawiać. Pozwólmy Mu brać i dawać wszystko, co zechce; doskonałość polega na pełnieniu Jego woli, a dusza, która oddaje się Jezusowi całkowicie, nazwana jest przez Niego „Jego Matką, Jego siostrą” i całą Jego rodziną. A gdzie indziej: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę” (to znaczy, będzie czynił wolę moją), „a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i zamieszkamy u niego”. Och! Jak łatwo podobać się Jezusowi i zachwycić Jego Serce; trzeba jedynie miłować Go, nie wpatrując się w siebie, nie zastanawiając się zbytnio nad swoimi wadami… /św.Teresa od Dz.J./