Słowa Życia

Kiedyś Chrystus zapytał apostołów (było to po zapowiedzi ustanowienia Eucharystii, gdy różni odsuwali się od Niego): „Czyż i wy chcecie odejść?” (J 6, 67). Pozwólcie, że następca Piotra powtórzy dzisiaj wobec was wszystkich tu zgromadzonych – i wobec całych naszych dziejów i całej współczesności..., że powtórzy dziś słowa Piotra – słowa, które wówczas były jego odpowiedzią na pytanie Chrystusa: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego” (J 6, 68). /św.JPII/

Chleb Życia

Niechaj Cię przyjmę, aby żadna ściana Ni tchnienie między nami już nie stało — Oto Krew Twoja w mojej krwi rozlana I Ciałem Twoim żyje moje ciało! Tyś nie jest mną — a jestem pełny Ciebie, Jakbym nie sobą był — lecz Twym naczyniem — I słyszę: głos Twój dźwięczy w moim śpiewie — I czuję: oddech Twój z płuc moich płynie! Nie ma mnie. Jesteś tylko Ty. Jam jest narzędziem I ślepo się poddałem — Tobą jestem! I Krew Twa źródłem w ciele się przelewa… I coraz więcej Ciebie — każdym gestem Zakreślam Twoją wolę — nią dojrzewam — Ty, któryś był i jest, i będziesz! /Wł.Bąk/

Spotkanie z Bogiem

Eliasz udał się do „Bożej góry Horeb”, miejsca jego spotkania się z Bogiem. W Eucharystii sam Bóg wychodzi mi na spotkanie. Nie muszę Go szukać, bo On szuka mnie. Przychodzi do mnie, by mnie posilić, by nawiązać wspólnotę ze mną, by stać się moim wewnętrznym pokarmem, który posila mnie od środka, który daje mi światło w ciemności i wodę w chwilach utrudzenia.

Panie, dawaj nam zawsze tego chleba

Aby poczuć wartość chleba albo poczuć wartość drugiego człowieka, potrzeba doświadczyć ich braku, potrzeba zrozumieć, że w każdej chwili może zabraknąć kogoś albo czegoś. Wszystko może się skończyć nagle, tak jak skończyła się manna i przepiórki na pustyni, którymi Bóg karmił Izraelitów. Dlatego tak ważny jest ten chleb, który nie tylko daje życie wieczne, ale także nigdy nie przeminie.