Pokarm na drogę

Prorok Eliasz, uciekając przed Izebel, udał się na świętą górę Horeb. Podczas długiej i trudnej podróży poczuł się zmęczony i chciał umrzeć. Anioł Pański przebudził go, dał mu chleb i wodę. To, czego nie udało mu się zrobić o własnych siłach, dokonał dzięki pokarmowi, który zesłał mu Pan, kiedy był całkowicie zrezygnowany. Święta Góra, ku której kieruje się Prorok, jest obrazem nieba. Czterdziestodniowa podróż oznacza długość naszego życia na ziemi, w którym również spotykamy się z pokusami, trudnościami, zmęczeniem. Czasami czujemy, jak słabnie w nas duch i nadzieja. Tak jak Eliasza Anioł, Kościół zaprasza nas do posilenia duszy chlebem szczególnym, którym jest sam Chrystus w Eucharystii. W Nim zawsze uzyskujemy siły, aby pomimo naszych słabości dojść do nieba. /F.F. Carvajal/