Pragnienie odnalezienia

Pozwolić Bogu, by mnie odnalazł! Tym jest w istocie nawrócenie człowieka. Przyjąć nadobfitą łaskę Miłosiernej Miłości Ojca! Moje działanie to w rzeczywistości tak niewiele wobec potęgi daru, którego Bóg pragnie mi udzielić. Jestem tak cenny w oczach Pana! Jezus w niezwykle poruszających obrazach ukazuje tę miłość miłosierną, poszukującą. Ona podejmie ryzyko i trud wędrówki, nie zważając na niebezpieczeństwa, ponoszone rany, by odnaleźć zbłąkaną owcę. Jest staranna, niestrudzona, wytrwała w poszukiwaniu zgubionej drahmy. Wnosi światło prawdy i w jego promieniach porządkuje serce człowieka, by odnaleźć jego samego i by ten człowiek mógł także sam siebie odnaleźć. W końcu, jest to miłość Ojca o wielkim sercu, głęboko zatroskanego o swoje umiłowane dziecko, które pogubiło się w korzystaniu z daru wolności. Ojca, który ogarnia sercem tych, którzy są w domu, oraz z pełną bólu tęsknotą także tych, którzy odeszli. Te wyczekujące oczy pełne blasku nadziei, ramiona wciąż otwarte, nogi w każdej chwili gotowe wybiec na spotkanie, serce hojne w przebaczaniu - kogóż nie wzruszą, nie przyciągną do siebie? Pozwólmy Bogu, by nas odnalazł, by przekonał nas o swej potężnej miłości!!! /Siostry Karmelitanki Bose/