Brama

Bramą jest Jezus. Aby móc wejść, wystarczy uznać się za grzesznika wobec przebaczenia Bożego. Ta brama - ciasna niczym ucho igielne dla każdego, kto chlubi się swoimi bogactwami - zostanie otworzona temu, kto uzna swoją ślepotę i zada śmierć wszelkiej pysze. Teraźniejszość, jedyny czas, który jeszcze jest i nie zdążył przeminąć, stanowi okazję do nawrócenia. Nie znaczy to stać się "lepszymi", ale odwrócić się od naszej nędzy do Bożego miłosierdzia; od zła, jakie czynimy, do Jego miłości; od samousprawiedliwienia do przyjęcia Jego łaski jako nowego źródła życia. Tym sposobem żyjemy w ciągłej radości i dziękczynieniu. Wchodzimy w szabat! A ten już działa w świecie i jest obchodzony w Eucharystii, uczcie radości zbawionych. Problemem pozostaje, jak wejść na salę, gdzie się spożywa chleb królestwa Bożego. Kluczem do przejścia przez tą ciasną bramę jest skrucha. /o. Silvano Fausti/