"Kraina samotności jest krainą radości. To kraina zjednoczenia z Bogiem. Kraina samotności jest krainą głodu Boga. Kraina samotności jest krainą, w której należy się do Boga i rozumie, że liczy się tylko On sam.
Tajemnicą tej krainy jest prawda, że głód Boga rozprzestrzenia się w tobie jak ogień. Tak, to jest istotnie ogień. Równocześnie wzrasta miłość do całej ludzkości. W krainie samotności jest tylko jedna myśl, jedno marzenie, jedna pasja, jedno pragnienie: prowadzić ludzi do Boga. Nie ma tam możliwości manipulowania innymi. To Bóg odpowiada za wszystko. Osoba przebywająca w krainie samotności zbliża się do wyznania: 'Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus' (Ga 2,20).
Ludzkie serce, w takiej mierze, w jakiej jest do tego zdolne, otwiera się teraz, aby dać się całkowicie posiąść Bogu. W świetle tej niezwykłej rzeczywistości rozumiemy, że bez Niego nic nie możemy uczynić.
Teraz bardziej rozumiesz słowa św. Teresy z Awili, że 'ja i dukat jesteśmy niczym, ale ja, dukat i Bóg jesteśmy wszystkim'. Parafrazując jej stwierdzenie: Nie mogę nigdzie nikogo zaprowadzić sama, ale jeśli pozwolę, aby wypełnił mnie Bóg, będę mogła doprowadzić do Niego ludzi."
/Catherine Doherty/
