Ekonomia daru

Jan Chrzciciel proponuje klasyczną drogę nawrócenia,ukazaną w Starym Testamencie przez proroków. Zachęca do nawrócenia wyrażającego się w przyjęciu postawy braterstwa charakteryzującego się sprawiedliwością i solidarnością. Jan nie proponuje ludzkiej "sprawiedliwości rozdzielczej", która dokonuje się w oparciu o już istniejący podział między ludźmi zgodnie z zasadą "każdemu oddać to, co mu się należy". Takie postępowanie sankcjonowałoby niesprawiedliwość. Sprawiedliwość Starego Testamentu zakłada bowiem ojcostwo Boga, a zatem również braterstwo między ludźmi. Dlatego właśnie to, co posiadasz, a czego nie ma twój brat, nie jest jedynie twoim bogactwem, ale powinno służyć wspólnemu dobru. Zanegowana zostaje ekonomia gromadzenia i posiadania. Izrael od czasów pobytu w Egipcie był wezwany do życia zgodnie z ekonomią daru. Kiedy popada w ekonomię posiadania, traci dar ziemi i wchodzi na drogę wygnania. Stąd pochodzi rytuał ofiarowywania Bogu pierwocin, aby dzielić się nimi z tymi, którzy ich nie mają, i razem cieszyć się dobrami pochodzącymi od Boga. /o. Silvano Fausti/

Pustynia

Ta pusta i niezamieszkana przestrzeń jest miejscem odpowiednim na przyjęcie Bożego słowa. Jan mieszka na pustyni, aby pokazać, że nieustannym stanem ludzkiego życia jest wyjście. Człowiek musi ciągle uciekać od wszelkiej formy zniewolenia i iść ku Bożej obietnicy, bez jakiejkolwiek innej gwarancji niż ta, którą jest Jego wierność. Na pustyni niebo i ziemia są jednakowo puste, napełnione jedynie ciszą. Nic tu nie rozprasza. W tej "nicości", w tym, co jest, rozbrzmiewać może i być słyszalne nowe i stwarzające słowo. W wymiarze osobowym pustynia oznacza wyjście od siebie, "opuszczenie" swoich fałszywych tożsamości, otrzęsienie się z przeszłości z jej lękami i zanurzenie się w tym, co nowe. Wewnętrzne wyjście czyni z człowieka istotę "wychodzącą", kroczącą ku swojej przyszłości. /o. Silvano Fausti/