Świątynia Boga

Jeżeli będziesz czytać Ewangelię według świętego Jana, zobaczysz, że co chwilę Mistrz kładzie nacisk na to polecenie: 'Trwajcie we Mnie, a Ja w was.'
Pomyśl, że twoja dusza jest świątynią Boga, to także święty Paweł to mówi: w każdej chwili, za dnia i w nocy Trzy Osoby Boskie zamieszkują w tobie.
Święte Człowieczeństwo posiadasz tylko wtedy, gdy przystępujesz do Komunii świętej, ale Bóstwo, ten byt, który błogosławieni wielbią w niebie, jest w twojej duszy.
A więc, kiedy się o tym wie, jest to zachwycająca bliskość; nie jest się już nigdy samotną!
                                                                /św. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej/

Na obraz Boga

"Przychodzi mi na pamięć cytat z 'Fortepianu Chopina' Norwida:

Byłem u Ciebie w te dni przedostatnie
Nie docieczonego wątku -
- Pełne jak Mit,
Blade, jak świt...
- Gdy życia koniec szepcze do początku:
Nie stargam Cię ja - nie! - Ja, u-wydatnię!...

Nie stargam..., nie zniszczę..., nie pomniejszę..., uwydatnię... Totus Tuus.
Tak. Trzeba całkowicie być darem, darem bezinteresownym, ażeby w każdym człowieku rozpoznać ten dar, jakim on jest. Ażeby za ten dar osoby dziękować Dawcy."
                                                           /św. Jan Paweł II/

Rada św. Teresy od Jezusa

Świat nigdy nie wywyższa inaczej jak tylko po to, aby potem uniżyć, jeśli wywyższeni są dziećmi Bożymi. Dosyć wiem o tym sama. Kiedyś bolało mnie bardzo, gdy widziałam taką ślepotę w owych pochwałach, ale teraz się śmieję, jakbym słuchała gadania szaleńca. Nie zapominajcie o swoich grzechach, a jeśliby pochwały w niektórych sprawach prawdę mówiły, zważcie, że nie wasza to zasługa i że obowiązane jesteście tym więcej służyć. Wzbudźcie bojaźń w duszy, żeby nie dała się uśpić tym pocałunkiem fałszywego spokoju składanym przez świat.
                                                               /św. Teresa od Jezusa/

Wydzierżawił winnicę

Bóg nie jest zaborczy. Wszystko oddał człowiekowi w darze. Przede wszystkim wolność działania, jak On!
Stworzony w szóstym dniu ma za zadanie wprowadzić dzieło stwórcze w siódmy, w odpoczynek Boga. Dlatego jest On nieobecny. Jego obecność Ojca została powierzona dorosłym dzieciom, którzy żyją po bratersku. Po prostu wyjeżdża za granicę, czyni się obcym, a my odnajdujemy Go w każdym obcym, który stara się o przyjęcie.
Bóg nie jest właścicielem, który każe innym pracować i brać od nich owoce ich trudu, jak to czynią władcy tego świata. Pracuje osobiście, na własny koszt i bez zysku dla siebie. Jedynym wynagrodzeniem Ojca jest szczęście syna. "Zasadza" troskliwie sadzonki, odmiana po odmianie, by każda owocowała zgodnie ze swoim sercem; "otacza" każdą ogrodzeniem, by ją ochraniało niby Jego ramionami; "wykuwa" tłocznię w skale. by mógł cieszyć się własnymi plonami; "buduje" wieżę, by czuwać nad nią i strzec; "wyjeżdża" gdzie indziej, ażeby cieszyła się jak On wolnością.
                                                                          /o. Silvano Fausti/

Miłość prawdy

Dziękuję Panu za to, że mi dał szczególną zdolność do mówienia zawsze prawdy: w każdej okoliczności, wobec wszystkich, w sposób grzeczny oczywiście, lecz spokojnie i bez lęku.
Pewne małe kłamstwa z czasów mego dzieciństwa pozostawiły w mym sercu wstręt do dwulicowości i fałszu.
Zwłaszcza teraz, gdy się starzeję, chcę przede wszystkim odznaczać się "miłością prawdy". "Niech Bóg mi w tym dopomaga". Tyle razy to powtórzyłem, przysięgając na Ewangelię.
Objawienie ukrytych tajemnic mądrości Bożej dokonuje się samo z siebie.
Miłość prawdy ma coś z wieczystego dziecięctwa, świeżego i pełnego czaru. A najwyższe tajemnice objawia Pan maluczkim, zakrywając je przed uczonymi, przed tymi, których świat uważa za mądrych.
                                                                        /św. Jan XXIII/