Spotkanie w Jerychu

"Spotkanie w Jerychu jest narodzeniem duszy w Bogu i Boga w duszy, wzajemnym pozostawaniem jednego w drugim. Narodzenie Boże zawsze ma charakter pasyjny. Ma swoje źródło w miłości, która prowadzi na krzyż.
Jezus spogląda nie z góry, ale z dołu, bowiem miłość jest pokorna.Tak jak niewidomy wznosi oczy ku Panu, tak Ten, który stał się najmniejszym ze wszystkich, podnosi oczy ku Zacheuszowi. Choć mały, to jednak zawsze znajduje się wyżej od Niego, podobnie jak wszyscy uczniowie. Uniżył się bowiem bardziej niż inni, by móc wszystkim służyć.
Tylko pokorny spotyka Boga, ponieważ Bóg jest pokorny. Miłość sprawia, że drugiego uważa się za wyższego od siebie.
Wielką tajemnicą, dla zrozumienia której potrzeba oświecenia, jest pokora Boga.
Jezus objawia nam ją, aby nas zbawić."
                                                                  /o. Silvano Fausti/

Miłość i pokora

"Jeżelibyś mnie spytał, któryś jest na niebie,...
Czym być chcę, czego pragnę, a dasz mi od siebie,...
Czy mądrości tej, która wszelki byt przewierci,
Czy złota albo władzy, która świat otworzy,
Czy życia, które wszelkiej ma oprzeć się śmierci,
Czy sławy, którą każdy mój oddech pomnoży?
Albo mocy ogromnej, wydartej wieczności,
Nie zapragnąłbym również, choć szczęściem napawa -
O jedno bym Cię prosił: daj mi tej miłości,
Przed którą niczym mądrość, moc, życie i sława."

                                                     /m. Braun/

Dziękczynienie za zbawienie

Łk 17, 11-19
"Zbawienie, którego nikt nie może osiągnąć, zostało darowane wszystkim dziesięciu trędowatym. Ale na razie tylko jeden z nich ma wiarę i spotyka Zbawiciela. Jest on odpowiedzialny za pozostałych dziewięciu, aby i oni odkryli, że są uzdrowieni i wrócili do Pana, aby Mu dziękować.
Zbawienie bowiem to nie uzdrowienie z trądu, ale spotkanie Tego, który nas uzdrowił.
Pragnienia nie zaspokaja się szklanką wody, lecz trzeba znaleźć źródło.
Odpowiedzią na dar powinna być wdzięczność wobec Darczyńcy. Jedynie więź z Nim nas zbawia. Jego dary są zwykłymi środkami, aby nawiązać komunię z Nim.
Dlatego zbawienie zawiera się między 'już' i 'jeszcze nie'. Jest już ofiarowane wszystkim, ale jeszcze nie wszyscy je przyjęli.
Dziewięciu spośród dziesięciu nadal nie wie, że ich życie zostało uwolnione od śmierci, żyją i umierają ciągle jako trędowaci. Są jak zamknięty w klatce ptak, który nie wie, że furtka jest otwarta.
Ten jeden, który wraca, by podziękować, zostaje posłany, aby wszystkim ofiarować dobrą nowinę.
Niech otworzą się oczy niewidomych i niech ujrzą światło! Głoszenie prowadzi do odkrycia i przyjęcia daru. A dar jest takim tylko wtedy, gdy znajduje ręce, które go przyjmą i serce, które się z niego ucieszy."
                                                                           /o. Silvano Fausti/