Niedziela Słowa Bożego

Wraz z Jezusem zamyka się czas obietnicy i otwiera się czas jej wypełnienia. W Nim słowo staje się ciałem. Jezus w sposób doskonały słucha i wypełnia wolę Ojca. Boże słowo stało się w Nim rzeczywistością i życiem, stało się jego (słowa) "dziś". Ten, kto słucha Jezusa i bierze do serca Jego słowo, zaczyna żyć w jego (słowa) dziś i staje się członkiem Jego rodziny. Jezus przez swoją naukę realizuje dzieło zbawienia, które staje się współczesne każdemu, kto Go słucha. Słowo raz wypowiedziane, istnieje już zawsze, gdziekolwiek jest słuchane i realizowane, podobnie jak muzyka zapisana w nutach istnieje zawsze i wszędzie, gdzie może być odtworzona. Słowo, które jest środkiem słabym, jest mocą Bożą dla zbawienia wszystkich tych, którzy w nie uwierzą. /o. Silvano Fausti/

Puste stągwie

Stągwie były puste.Puste jak oczekiwanie, ktore nie spotkało oczekiwanego, jak przykazanie miłości, które nie zostało wypełnione, jak przymierze zerwane przez grzech, jak oblubienica bez oblubieńca. Stągwie są pozbawione tego, do czego miały służyć: są puste, bez wody, istotnego elementu życia. Pan poleca napełnić je: nie uczyni dobrego wina z niczego, ale z wody, która wypełnia stągwie kamienne, z pragnienia życia w każdym człowieku. W nim całe stworzenie otwiera się na przyszłość, na wino dnia siódmego, które Syn Człowieczy ofiaruje w obfitości. Biada człowiekowi, jeśli rezygnuje z pragnienia miłości i chwały, dla których został stworzony! Jest pojemnikiem pustym, wypełnionym nicością. /o. Silvano Fausti/

Otwarte Niebo

Niebo zamknęło się nad ziemią z powodu nieposłuszeństwa Adama, który zamknął swoje serce na Boga. Podobnie jak jego serce otworzyło się na zło i na nieprzyjaźń, tak również niebo otworzyło się na wody potopu, aby pogrążyć w sobie zło i nieprzyjaźń (Rdz 7,11). Wielkim pragnieniem proroka było to, aby Bóg rozdarł niebo, swój płaszcz i swój namiot (zob. Ps 104 1n) i aby ukazał mu swoje łagodne oblicze: "Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił!" (Iz 63,19). Teraz to pragnienie zostało wysłuchane i spełnione. Dzięki posłuszeństwu Jezusa, niebo otworzyło się nad ziemią. Życie ziemskie Jezusa, zawarte pomiedzy chrztem a Wniebowstąpieniem, jest oknem Boga na świat. Jezus jest nowym Adamem. Podobnie jak w starym Adamie każdy człowiek odłączył się od Boga, tak On łączy się na nowo z Ojcem, dając wszystkim zbawienie. Nad Nim unosi się gołębica Noego, która ogłasza zbawienie ziemi wynurzonej z wód potopu. /o. Silvano Fausti/

Gdzie jest Nowonarodzony?

Zbawiciel jest przede wszystkim obecny w gwieździe, która przedstawia mądrość, początek wszelkiego poszukiwania. Zbawiciel jest obecny w Piśmie, które pozwala poznać kierunek, w jakim należy Go szukać. Gdy idziemy za jego wskazówkami, gwiazda ponownie pojawia się, ale z nowym światłem: rozum zostaje oświecony objawieniem i poznaje Tego, którego szuka. Radość serca wskazuje w końcu dokładnie "gdzie" On się znajduje. Jest tam, gdzie się Mu składa hołd i gdzie otwiera się dla Niego własny skarb, tak że Pan uobecnia się w adoracji, w pocałunku komunii z Nim, w skarbie dawania siebie tak, jak On się podarował. W tej obopólnej wymianie miłości Bóg staje się ostatecznie wszystkim we wszystkich. Święty Augustyn mówi: "Dusza jest bardziej obecna tam, gzie miłuje, niż w ciele, któremu daje ducha". Wędrówka Mędrców jest miłowaniem, które - przez poszukiwanie rozumem i przez objawienie, radość i adorację - dociera do daru z siebie. /o. Silvano Fausti/