Paschalna radość Maryi

Któż zdoła wyrazić radość Panny Najświętszej, gdy ujrzała w tym dniu zmartwychwstałego Syna? Bo jest rzeczą pewną, że ponieważ to Ona odvzuła najmocniej bóle Jego Męki, Jej przypadła w udziale największa radość z Jego Zmartwychwstania. Co czuła ta święta Pani, gdy ujrzała przed sobą Syna żywego w otoczeniu zmartwychwstałych świętych ojców? Jakież były Jej uściski, pocałunki, łzy Jej kochających oczu i pragnienie pójścia za Nim, o ile by Jej to było dane. /św. Ludwik z Granady/

Droga trudnej miłości

Rzadko myśli człowiek o męce Chrystusa, gdy zaś zamyśli się nad Jego umęczeniem, gdy w modlitwie poczuje pod powiekami łzy, może dojdą do niego zaskakujące słowa: "Nie płaczcie nade mną". Prawo zapłakania nade mną ma ten tylko, kto nauczył się kochać człowieka jak ja. Uczcie się tej miłości ode mnie i Matki mojej, która jest Matką grzeszników. Uczcie się widzieć i szanować człowieczeństwo również i w tych, którzy oskarżają was, są sprawcami waszych cierpień i stoją przeciwko wam, jak stawali przeciwko mnie ci, którzy zgotowali mi śmierć. To jest najtrudniejsza nauka Ewangelii: widzieć człowieka i miłować go - również i tego, który jest przeciwko nam, żeby móc się pochylić nad nim ze współczuciem i obmyć przebaczeniem i cierpliwością oblicze Ojca Niebieskiego w nim. To jest trudna Ewangelia życia i śmierci Chrystusa. Na drogę tej trudnej miłości może nas wprowadzić tylko Ten, który ją przyniósł. Tylko On sam może ją zasiać w sercach naszych i sprawić, by zakiełkowała i wydała owoc. /bp Jan Pietraszko/

Obumarcie Ziarna

Pan tłumaczy całą swoją ziemską wędrówkę jako los ziarna pszenicy, które tylko poprzez śmierć wydaje owoc. Swoje życie ziemskie, swoją śmierć i swoje zmartwychwstanie ukierunkowuje ku najświętszej Eucharystii, w której streszcza się całe jego misterium. I tak On przeżywał swoją śmierć: jako ofiarę z samego siebie, jako akt miłości, a jego ciało zostało przekształcone w nowe życie w zmartwychwstaniu. Poprzez to On, Słowo Wcielone, stał się teraz naszym pokarmem, który prowadzi do prawdziwego życia, do życia wiecznego. /Joseph Ratzinger/

Radość w Krzyżu

Krzyż jest światłem - Bóg osądza na nim grzech mieszkający w nas i w ten sposób wybawia nas od niego, wyzwala z mocy jego działania. To,co było tylko zapowiedzią, gdy Mojżesz wywyższył węża na pustyni, teraz staje się rzeczywistością. Jezus Ukrzyżowany, którego możemy adorować, jest Słowem, które już nie przemawia, lecz wylewa do końca miłość z przebitego Serca. Milczenie krzyża jest wyznaniem miłości szalonej, oddanej do końca dla każdego z nas. /Siostry Karmelitanki Bose/

Świątynia

Wizyta Jezusa w świątyni poddaje krytyce naszą ideę Boga i człowieka. Świątynia, nazwana przez Jezusa "domem mojego Ojca", a później "sanktuarium", jest utożsamiona z Jego "ciałem". Ciało Jezusa, Słowo, które stało się ciałem, jest namiotem Boga między ludźmi, mieszkaniem Ducha, chwałą Boga niewidzialnego. Od Niego pochodzić będzie Duch i woda życia. Syn Człowieczy jest niebem otwartym na ziemi. "Ciało" baranka wysłanego przez Boga jest nowym sanktuarium. W nim dokonuje się wszelkie przebaczenie, oczyszczenie i ekspiacja i jesteśmy w komunii z Bogiem. Trwając w Nim, jesteśmy w domu Ojca, dziećmi w Synu. /o. Silvano Fausti/