Głoszenie w ubóstwie

"Głoszenie Ewangelii dokonuje się zawsze w ubóstwie, gdyż przepowiada krzyż, który zbawił świat.
Dwunastu, a po nich inni, muszą z wielką troską przeżywać wartości Królestwa, które głoszą.
Jezus troszczy się bardziej o to, czym trzeba być, niż co trzeba mówić. To kim jesteś woła głośniej od tego, co mówisz.
Ubóstwo, jakie Jezus 'nakazuje', nie ma stoickiego charakteru. Płynie z radości tego, kto odnalazł skarb i prowadzi do zwycięstwa nad grzechem świata, który polega na pożądaniu bogactw, władzy i sławy, które są narzędziami wymyślonymi przez strach przed śmiercią.
Wiara może zrodzić się jedynie z przepowiadania w słabości, gdyż jest dobrowolną odpowiedzią na słowo Chrystusa."
                                                     /o. Silvano Faysti/

Posłuszeństwo wiary

"Bogu, który się objawia, należy okazać 'posłuszeństwo wiary'. Ma to być akt całkowicie dobrowolny, to znaczy nie podlegający żadnym przymusom zewnętrznym, ale także nie podyktowany przez ślepy fideizm, który karmi się emocjami i łatwo poddaje się zmiennym uczuciom.
Ważnym czynnikiem chroniącym przed fideizmem jest rozum, powołany do rozeznawania znaków, którymi Bóg potwierdził swoje Objawienie, aby człowiek przyjmując je, mógł w pełni do niego przylgnąć."
                                                       /św. Jan Paweł II/