Ojciec święty Benedykt XVI o kapłaństwie

Najświętsza Dziewico Maryjo, proszę Cię, byś wzbudziła w duszy każdego kapłana wielkoduszne odnowienie owych ideałów całkowitego oddania się Chrystusowi i Kościołowi. Spraw, niech każdy z Twych synów swym żarliwym życiem modlitwy i gorącą miłością Jezusa Ukrzyżowanego, posila swe codzienne bezwarunkowe powierzenie się Bogu i Kościołowi. Niech przykład Twego świętego sługi Jana Vianneya wzbudzi w kapłanach tak bardzo dziś potrzebne świadectwo jedności z biskupem, między sobą oraz z wiernymi świeckimi. Uproś dla każdego z nich takie męstwo, aby niezależnie od istniejącego w świecie zła, pomimo doznawanego ucisku, zawsze mieli odważną pokorę i pokorną odwagę stawania do walki i odnoszenia zwycięstwa w Chrystusie. Niech wiara  w Twojego Syna Maryjo, Boskiego Nauczyciela, da im siłę, by z ufnością spoglądali w przyszłość.

Matko Kościoła, Ty liczysz na każdego z Twoich synów – kapłanów! Liczy na nich Twój Syn, Jedyny, Najwyższy i Wieczny Kapłan – Chrystus! Spraw to o Matko, aby każdy z nich idąc za przykładem Świętego Proboszcza z Ars, nie zawiódł nadziei w nich pokładanej, pozwolił się zdobyć całkowicie Chrystusowi i stał się we współczesnym świecie posłańcem niebiańskiej nadziei, pojednania i pokoju! Módl się za każdym z nich o Matko, teraz i w godzinę ich śmierci, aby żaden  z nich nie zginął, ale wywyższony nad ziemię – w zjednoczeniu z Chrystusem Ukrzyżowanym – pociągnął wielu do wiary w Ewangelię i przebywał z Nim w Raju. O Łaskawa! O Litościwa!  O Słodka Panno Maryjo! Amen.

Święty Proboszcz z Ars o kapłaństwie

„Po Bogu, kapłan jest wszystkim! On sam pojmie się w pełni dopiero w niebie. (...). Gdybyśmy dobrze zrozumieli czym jest ksiądz na ziemi, umarlibyśmy: nie z przerażenia, lecz z miłości... Bez księdza śmierć i męka Naszego Pana nie służyłyby do niczego. To ksiądz kontynuuje na ziemi dzieło zbawienia... Na co zdałby się dom pełen złota, gdyby w nim nie było nikogo, kto otworzyłby do niego drzwi? Ksiądz ma klucze do skarbów niebieskich: to on otwiera bramę: on jest ekonomem dobrego Boga; zarządcą Jego dóbr... Zostawcie parafię na 20 lat bez księdza, a zagnieżdżą się w niej bestie...”.

Bóg o kapłanach do św. Katarzyny ze Sieny

"Chcę, aby okazywano kapłanom moim należną cześć nie ze względu na nich, lecz ze względu na Mnie, dla władzy, którą im dałem. Cześć ta nie powinna się zmniejszać, choćby nawet zmniejszyła się ich cnota, gdyż są oni zawsze z mego ramienia, sługami słońca, rozdawcami Ciała i Krwi Syna mojego, i innych sakramentów. Godność ta należy się tak dobrym, jak i złym: wszyscy są ich szafarzami.

Winniście więc ich szanować, jakiekolwiek były ich błędy, przez miłość dla Mnie, Boga wiecznego (...) Winniście ubolewać nad ich grzechami, darząc je nienawiścią i starać się, przez miłość i świętą modlitwę, przyodziać ich czysto i zmyć łzami waszymi ich brud; Wiecie, że chcę uczynić im łaskę, jeśli się przygotują do jej przyjęcia i jeśli wy o to prosić Mnie będziecie."

Modlitwa św. Faustyny za kapłanów

„O Jezu mój, proszę Cię za Kościół cały, udziel Mu miłości i światła Ducha Swego, daj moc słowom kapłańskim, aby serca zatwardziałe kruszyły się i wróciły do Ciebie. Panie, daj nam świętych kapłanów, Ty sam ich utrzymuj w świętości. O Boski i Najwyższy Kapłanie, niech moc miłosierdzia Twego towarzyszy im wszędzie i chroni ich od zasadzek i sideł diabelskich, które ustawicznie zastawia na dusze kapłana.

Niech moc miłosierdzia Twego, o Panie, kruszy i wniwecz obraca wszystko to, co by mogło przyćmić świętość kapłana, bo Ty wszystko możesz”.

Jedyny Kapłan – „człowiek, Chrystus Jezus”

Z woli Boga jest tylko jedna osoba, która jako jedyna usuwa grzechy świata, jednoczy ludzi z Bogiem, daje życie wieczne. To Chrystus: „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus, który wydał siebie samego na okup za wszystkich jako świadectwo we właściwym czasie” (1 Tm 2,5-6). 
Czytając z kolei List do Hebrajczyków odkrywamy trzy najważniejsze rysy jedynego Pośrednika – jedynego Kapłana, Jezusa: „Ten właśnie, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. Przeto i zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi” (7,24n). 
Pierwszym z nich jest życie – nieprzemijające. On jest – również dzisiaj i w odniesieniu do nas – jedynym, żyjącym Kapłanem. Drugi rys jedynego Kapłana to nierozdzielnie związana z Jego osobą Ofiara: „przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę” (Hbr 9,14-15). Trzeci – to namaszczenie Duchem Świętym. Od chrztu w Jordanie rozpoczyna się kapłańska działalność Jezusa z Nazaretu (egzorcyzmy, odpuszczanie grzechów, błogosławieństwa, rozmnożenie chleba, modlitwy wstawiennicze). 

Wiersz siostry Nulli o kapłaństwie

O, namaszczone, o, tajemnicze kapłańskie ręce.
Ojciec was lepił, Syn umiłował, Duch was poświęcił.

Ojciec się z wami łamie, jak chlebem swą stwórczą mocą,
Duch was pomazał, Duch was napełnił i przeistoczył.

Syn was, jak owce pilnie odszukał wśród rąk tysięcy,
by złożyć na was swoje, przebite, skrwawione ręce.

O, tajemnicze! O, przemienione! Kapłańskie dłonie!
Pieczęć wieczystą wypalił na was wieczysty Płomień.

Z bojaźni drżeniem odgadnąć pragnę co się w was chowa.
Czy też wy jeszcze jesteście moje czy Chrystusowe?...

Henri Nouwen o kapłanach

Komunia z Jezusem oznacza, że musimy stać się tacy jak On. 

Razem z Nim przybici do krzyża, razem z Nim złożeni w grobie i razem z Nim wskrzeszeni, aby towarzyszyć zagubionym wędrowcom w ich podróży.

Jan Paweł II o kapłaństwie

"Ostatecznie miłość jest spoiwem wszystkiego (...) 

Dobry pasterz daje życie swoje za owce (J 10, 11)

Apostołowie, słyszac te słowa Chrystusa, nie wiedzieli, że mówił o sobie. Nie wiedział nawet Jan, Jego umiłowany uczeń. Zrozumiał to dopiero na Kalwarii, u stóp krzyża, widząc, jak w milczeniu oddaje życie za swoje owce. 

A gdy nadszedł dla niego oraz dla innych Apostołów czas, by podjęli tę misję, przypomnieli sobie Jego słowa. Zdawali sobie sprawę, że zadanie, które im powierzył, będą mogli wypełnić tylko dlatego, że On sam - jak zapewnił - będzie w nich działał."

Ojciec Piotr Rostworowski o powołaniu

Człowiek ma szczególną relację do miłości, bo powstał, powołany został do bytu, przez miłość Boga. Rozwinąć może swoją osobowość tylko w miłości. Może wybrać różne drogi... ale jedna rzecz jest pewna, że jeżeli nie rozwinie się w miłości, to poniesie zasadniczą, decydującą porażkę życiową.

Dlatego właśnie decyzja o powołaniu kapłańskim czy zakonnym jest decyzją poważną, decyzją ryzykowną. Bo człowiek rezygnuje z tej normalnej, naturalnej drogi rozwinięcia sie w miłości, ażeby wszystkimi siłami skierować się ku niewidzialnemu Bogu i Jego sprawom. Widzimy z doświadczenia, że ludzie, którzy poświęcili się Bogu, ale faktycznie nie oddali się Bogu, to są ludzie nieszczęśliwi.

A więc jakąkolwiek drogę człowiek wybierze, musi oddać się miłości.

Rok kapłański

Jezus Chrystus jest jedynym Kapłanem, który z majestatem poniósł ból świata, aby go spalić w ogniu Swojej miłości.

Krzyż Chrystusa jest ołtarzem ofiarnym na którym Miłość strawiła Siebie w darze Ojcu za każdego człowieka.

Przebity Bok Chrystusa jest bramą do świątyni Jego zranionego Serca z którego można czerpać łaskę po łasce na życie pełnią.

Tam zanurzajmy każdego sługę, który zgodził się być pasterzem Chrystusa Kapłana wobec człowieka umiłowanego aż po śmierć...

Zakończenie wakacyjnych rozważań

Jezus zaznaczył, aby podejmować modlitwę w Jego Imię. Tylko w Jezusie Chrystusie człowiek zdolny jest do tego, aby zbliżyć się do Boga w relacji szczególnej zażyłosci, w relacji syna do Ojca.
Modlić się to utożsamiać się z Osobą i modlitwą naszego Pana Jezusa Chrystusa, współbrzmieć z Duchem Świętym, który woła: "Abba, Ojcze!"
W komunii trynitarnej Słowo woła "Ojcze" w swoim Duchu. I oto Jezus daje nam udział w odwiecznym wołaniu Słowa w Trójcy.
Odpowiedzmy na ten niesamowity dar wchodząc w relację scisłej wewnętrznie zażyłosci w modlitwie z Jezusem Chrystusem, naszym Panem.

Bóg sam nas umiłował

Koniecznym jest kontemplowanie prawdy o miłosci Boga.
Ojciec i Syn, zamieszkujący nasze serca, miłują nas w Duchu Swiętym.
W Nim jestesmy zagarnięci i spowici miłoscią, zatopieni przez tę miłosć...
Miłosć osobową Przenajswiętszej Trójcy; jestesmy miłowani w milosci, którą Ojciec miłuje Syna, a Syn miłuje Ojca,
jestesmy miłowani w boskiej osobie Ducha Swiętego, Ducha Miłosci - Miłosci substancjalnej Ojca i Syna.
Bóg-Miłosć sprawia, że człowiek może wzajemnie umiłować Boga!
Zostalismy uzdolnieni do kochania Boga w sposób boski - miłujemy Go w Jego Duchu, który jest Miłoscią.
Starajmy się, by działanie Ducha Swiętego czyniło naszą miłosć wiecznotrwałą nowoscią!

Modlitwa w Duchu Swiętym

Duch Swięty, który jest w nas źródłem wody żywej powinien przykuwać do

Siebie nasze najgłębsze mysli, urzekać pragnienia serca, napełniać radoscią,

unosić uwielbieniem.

Żyć modlitwą to być porwanym wichurą wiekuistego życia Boga, być zagarniętym w samo misterium życia trynitarnego, być

uczestnikiem niewysłowionej komunii, którą stanowi chwała

Ojca, Syna i Ducha Swiętego, Ich wiekuista szczęsliwosć, płodnosć, swiętosć.

Doswiadczalne przeżywanie Boga jest naszą potrzebą w drodze ziemskiego bytowania.
Jezus, prowadząc Apostołów w miejsce ustronne na modlitwę, wiódł ich do
życiodajnego źródła.
Konieczne jest pełne zawierzenie Chrystusowi, który - jak nikt inny - umie prowadzić na Tabor, lecz - jak nikt inny - umie również zerwać nić zachwytu.
Radosć wewnętrzna to cnota, którą należy zdobywać usuwając granice i pozwalając wierze ogarnąć swe życie, nadziei rozżarzyć się we wnętrzu i miłosci zapulsować w sercu.

Spotkanie z Panem w głębi serca to doswiadczenie przemiany wewnętrznej, której nie jestesmy w stanie zaplanować, a której Autorem jest Bóg.
To On wiedzie każdego włąsciwą scieżką oczyszczenia i nawrócenia ku przeobrażeniu naszego "człowieczeństwa" na wzór Chrystusa.
Pan zna swoje stworzenie i Jemu trzeba pozwolić na działanie w nas.
Jezus na modlitwie rozradował sie w Duchu Swiętym i wzywa nas do duchowego rozradowania się, chociaż nie zawsze jest to łatwe i wbrew pozorom wymaga wyrzeczenia i ofiary.

Wakacje z modlitwą

Modlitwa zawsze może być kolejnym, nowym momentem duchowego nawrócenia i zaowocować doswiadczalnym przeżyciem obecnosci Boga.
Potrzeba jedynie postawy wewnętrznej uległosci oraz zawierzenia Jezusowi, który prowadzi.
Piotr, Jakub i Jan nie sprzeciwiali się, gdy Jezus powiódł ich na górę Tabor, choć wspinanie było uciążliwe, a cel niewiadomy.
Podążanie za Jezusem uważali za rzecz oczywistą i dzięki swej uległosci ujrzeli objawiającą się chwałę ich Pana.

Miłosierdzie Boże ponad wszystkie dzieła...

03 - 14 kwietnia 2009

Niepojęty dotyk Miłosierdzia w swiętym czasie i przestrzeni

Ziemi Zbawiciela

nowy wymiar istnienia

i nic już nie jest tak jak było...

I ciągłe dziękczynienie z adoracją

spowitą obrazami, zapachem, spiewem i szorstkim dotykiem skał

Pocałunek złożony sercem na Sercu...

Prośby

"Prosimy was, bracia: Szanujcie tych, którzy wśród was się trudzą...

Zachowujcie pokój między sobą.

Zachęcamy was, bracia: pouczajcie nieposłusznych,

podnoście na duchu bojaźliwych,

troszczcie się o słabych, bądźcie wyrozumiali dla każdego.

Uważajcie, aby nikt nikomu nie odpłacał złem za zło,

ale zawsze starajcie się czynić dobro sobie nawzajem i wszystkim ludziom."

Zachęty sw. Pawła

"Bądźcie więc nasladowcami Boga jak umiłowane dzieci

i żyjcie w miłosci na wzór Chrystusa,

który nas umiłował"

"Starajcie się rozeznać, co podoba się Panu ...

napełniajcie się Duchem.

Odmawiajcie wspólnie psalmy, hymny i natchnione piesni,

spiewając Panu i uwielbiając Go całym sercem."

Dzieło Jezusa Chrystusa

"Chrystus wydał samego siebie za nasze grzechy, aby nas wyrwać

z obecnego złego swiata zgodnie z wolą Boga, naszego Ojca."

"Chrystus wyzwolił nas od przekleństwa Prawa -

gdy stał się dla nas przekieństwem, bo jest napisane:

Przeklęty każdy, kto zawisł na drzewie. "

Druga połowa drogi

"Kto skąpo sieje, ten i skąpe zbierze plony, a kto hojnie sieje, ten zbierze plony obfite.

Niech każdy postąpi zgodnie z tym, co postanowił w sercu.

Niech nie postępuje ze smutkiem ani pod przymusem,

bo Bóg miłuje radosnego dawcę.

Bóg ma moc obdarzyć was obficie wszelką łaską,

abyscie zawsze mieli wszystkiego pod dostatkiem

i byli bogaci we wszelkie dobre uczynki."

Rady św. Pawła

"Nie chodźcie z niewierzącymi w cudzym zaprzęgu.

Co bowiem łączy sprawiedliwosć z bezprawiem?

cóż ma wspólnego swiatłosć z ciemnoscią?

Co ma wspólnego swiątynia Boga z posągami bożków?

To my jestesmy swiątynią Boga żywego.

Umiłowani, skoro posiadamy takie obietnice,

oczysćmy się ze wszystkiego, co zanieczyszcza nasze ciało i ducha.

i przez bojaźń Bożą doprowadźmy do końca dzieło uswięcenia"

Podtrzymanie na duchu

"Niech będą dzięki Bogu, który daje nam zwycięstwo przez

Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Bracia moi umiłowani, bądźcie więc wytrwali, niezachwiani,

bez reszty oddani dziełu Pana.

Zawsze pamiętajcie, że dzięki Panu wasz trud nie jest daremny."

Czwarty krok

z Pierwszego Listu do Koryntian:

Każdy niech więc zważa, jak buduje: Nikt bowiem nie może położyć innego fundamentu oprócz tego, który już jest położony, a którym jest

Jezus Chrystus

A czy ktos na tym fundamencie buduje ze złota, srebra, szlachetnych kamieni, drewna, siana lub słomy,

to okaże się w dniu, w którym wyjdzie na jaw dzieło każdego.

Objawi się to w ogniu, gdy każdy czyn przejdzie próbę ognia.

Jesli jakas budowla wytrzyma, budowniczy dostanie zapłatę.

Ten, którego budowla spłonie, poniesie stratę, sam jednak ocaleje,

ale tak, jakby przeszedł przez ogień.

św. Paweł mówi:

Proszę was, bracia, uważajcie na tych, którzy powodują rozłamy i przeciwstawiając się przyjętej przez was nauce, stają się przyczyną upadku. Unikajcie ich!

Pragnę, abyscie byli roztropni w tym, co dobre, i nieskażeni złem.

Łaska naszego Pana, Jezusa, niech będzie z wami.

Temu, który ma moc utwierdzić was zgodnie z moją Ewangelią (...) -

Bogu, jedynie mądremu, przez Jezusa Chrystusa,

niech będzie chwała na wieki wieków! Amen.

Drugi krok (na kolejne 4 dni)

Rz11, (11-

...Ty zas trwasz w wierze; pamiętaj jednak, nie unos się pychą, lecz trwaj w bojaźni. Jesli bowiem Bóg nie oszczędził naturalnych gałezi, to i ciebie nie będzie oszczędzał.

Miej tedy na uwadze i dobroć i surowosć Boga: surowosć wobec tych, którzy popadli w grzechy, dobroć zas wobec ciebie, jesli - rzecz jasna - wytrwasz przy tej dobroci; w przeciwnym razie i ty także będziesz wycięty.

Dopuscił bowiem Bóg, że wszyscy stali się nieposłuszni, aby z kolei wszystkim okazał swoje miłosierdzie.

Za przewodem św. Pawła

na pierwsze cztery dni pustyni

"Pojednajcie się z Bogiem! On Tego, który nie znał grzechu, za nas uczynił grzechem, abysmy stali się w Nim sprawiedliwoscią Bożą."

"...zachęcamy was, abyscie na próżno nie przyjmowali łaski Bożej."

"Mówi bowiem: W czasie zmiłowania wysłuchałem ciebie, w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą. Teraz własnie jest czas łaskawosci, teraz własnie jest czas zbawienia!

Duchu Ojca i Syna przemawiaj wprost do serca AMEN

Wielki Post

Szansa na przeżycie czasu pustyni
40 dni wędrówki do głębi...
wsród zwykłych obowiązków i wysokiego poziomu decybeli...
warto spróbować!
Odkryj nowe możliwosci oczekiwania na Wielką Noc już od Popielca.
Szczęsć Boże!