Epoka Ducha

Na poczatku Duch spoczął i zatrzymał się nad Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata. Teraz tchnieniem przekazany został także nam, abyśmy kontynuowali Jego dzieło pojednania. Epoka Ducha, zainaugurowana w ciele Jezusa, przedłuża się w nas. Słowo, które stało się ciałem w Jezusie i powróciło jako Słowo w Ewangelii, teraz ożywia również nasze ciało. Jego słowo bowiem jest Duchem i życiem. Dar Ducha czyni nas nowymi stworzeniami, zdolnymi miłować, tak jak On miłował. Bez tego daru pozostajemy jeszcze w zamknieciu naszych lęków. To Duch Syna czyni nas zdolnymi do życia jako bracia zwyciężając zło dobrem. /o.Silvano Fausti/

Powrót

Wniebowstąpienie dopełnia dzień Paschy nieznający końca. Pan nie oddala się od swoich. Ale Jego obecność będzie obecnością duchową, nieograniczoną - wszędzie i zawsze. Dotarłszy do serca Ojca, Jezus staje się bliski każdemu bratu, aby ten mógł pokonać tę samą drogę. Mojżesz i Eliasz rozmawiali z Jezusem o Jego "odejściu", które miało nastąpić w Jerozolimie. Teraz we Wniebowstąpieniu jest ono doskonałe. Powrót do Ojca jest odkupieniem wszechświata, powrotem wszystkiego do Tego, od którego wyszło. Jest to wielki szabat, koniec pracy Boga. W Jezusie wstępującym do nieba poznajemy w pełni tajemnicę człowieka i jego ciała. Wiemy skąd pochodzi, ponieważ widzimy dokąd idzie. Uwielbienie Jezusa z Jego ciałem to realizacja najgłębszego pragnienia, jakie Bóg życia złożył w człowieku - stać się jak On, pokonując śmierć. Nie jest to zakazane marzenie, ale dar, jakiego On chce nam udzielić. /o. Silvano Fausti/

Duch Prawdy

Nawet jeśli świat nie rozpoznaje Ducha Świętego, to jednak - co jest podkreślone przez Jezusa - jest On rozpoznany przez uczniów Jezusa. Wewnętrzna obecność Ducha Świętego jest nowym sposobem obecności Jezusa, Jego "aktualnym" stanem: "Nie zostawię was sierotami. Przyjdę do was" (J 14,18). To właśnie dzięki Duchowi Świętemu uczniowie zrozumieją najgłębszą rzeczywistość Boga, Jezusa i samych siebie. Następnie Jezus przestrzega, że uczniowie będą znienawidzeni przez świat i prześladowani. Jednakże zapewnia ich, że nienawiść świata i prześladowania będą dla Ducha Świętego i dla nich okazją do dawania świadectwa. W wielkim procesie sądowym, jaki rozgrywa się w historii między Chrystusem a światem, Duch Święty świadczy na korzyść Jezusa. Wobec tak wielkiej wrogości uczniowie będą musieli się zmierzyć z wątpliwościami, zgorszeniem i zniechęceniem. Ale to Duch Święty obroni Jezusa w ich sercach i doda im sił w walce ze światem. Uczniowie będą potrzebować pewności i stałości: sprawi to właśnie Duch Święty. Dlaczego mamy czuć się samotni, skoro towarzyszy nam Duch Święty? Dlaczego mamy żyć w niepewności i trwodze, chociażby przez jeden dzień, skoro Duch Święty tak bardzo interesuje się nami i naszymi sprawami? Dlaczego mamy szukać pozornego szczęścia, skoro nie ma większej radości od obcowania ze słodkim Gościem, który mieszka w nas? /Francisco F. Carvajal/

Dom Ojca

Tak Jezus nazwał świątynię, którą utożsamił ze swoim ciałem. Domem Ojca jest Syn, w którym oddaje się cześć w Duchu i prawdzie. Jezus jest świątynią, w której każdy człowiek spotyka Boga i odnajduje oblicze, którego jest obrazem i podobizną. Miłość doskonała czyni z Ojca mieszkanie Syna i z Syna mieszkanie Ojca. W domu Ojca,czyli w Synu, jest mieszkań wiele: jedno dla każdego brata, nie wyłączając nikogo. Droga powrotu do Ojca, od którego oddaliliśmy się, to doskonała miłość. Aby tam być, "gdzie" On jest, trzeba realizować przykazanie miłości, jak On nas umiłował. /o. Silvano Fausti/