Doswiadczalne przeżywanie Boga jest naszą potrzebą w drodze ziemskiego bytowania.
Jezus, prowadząc Apostołów w miejsce ustronne na modlitwę, wiódł ich do
życiodajnego źródła.
Konieczne jest pełne zawierzenie Chrystusowi, który - jak nikt inny - umie prowadzić na Tabor, lecz - jak nikt inny - umie również zerwać nić zachwytu.
Radosć wewnętrzna to cnota, którą należy zdobywać usuwając granice i pozwalając wierze ogarnąć swe życie, nadziei rozżarzyć się we wnętrzu i miłosci zapulsować w sercu.

Spotkanie z Panem w głębi serca to doswiadczenie przemiany wewnętrznej, której nie jestesmy w stanie zaplanować, a której Autorem jest Bóg.
To On wiedzie każdego włąsciwą scieżką oczyszczenia i nawrócenia ku przeobrażeniu naszego "człowieczeństwa" na wzór Chrystusa.
Pan zna swoje stworzenie i Jemu trzeba pozwolić na działanie w nas.
Jezus na modlitwie rozradował sie w Duchu Swiętym i wzywa nas do duchowego rozradowania się, chociaż nie zawsze jest to łatwe i wbrew pozorom wymaga wyrzeczenia i ofiary.

Wakacje z modlitwą

Modlitwa zawsze może być kolejnym, nowym momentem duchowego nawrócenia i zaowocować doswiadczalnym przeżyciem obecnosci Boga.
Potrzeba jedynie postawy wewnętrznej uległosci oraz zawierzenia Jezusowi, który prowadzi.
Piotr, Jakub i Jan nie sprzeciwiali się, gdy Jezus powiódł ich na górę Tabor, choć wspinanie było uciążliwe, a cel niewiadomy.
Podążanie za Jezusem uważali za rzecz oczywistą i dzięki swej uległosci ujrzeli objawiającą się chwałę ich Pana.