Niewola grzechu

Od chwili przybycia Jezusa diabeł walczy, wycofując się, chociaż jego moc wciąż jest wielka, a jego obecność staje się bardziej realna, w miarę tego, jak człowiek i społeczeństwo oddala się od Boga. Poprzez grzech śmiertelny wielu ludzi zostaje poddanych niewoli diabła, oddala się od Królestwa Bożego i popada w królestwo ciemności, zła. /św. Jan Paweł II/ W taki czy inny sposób ludzie ci zmieniają się w narzędzie złego ducha w świecie i popadają w najgorszą z niewoli. Jezus powiedział do Żydów: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu."

Nawracajcie się

Propozycja Jezusa implikuje natychmiast odpowiedzialność za moją odpowiedź. Królestwo już nadeszło z Jego inicjatywy, wejście jednak do niego pozostawione jest mojej wolnej decyzji. Nawrócenie jest zwróceniem się do Jezusa poprzez podjęcie tej samej drogi, jaką przebył On. Nawrócenie ma moment początkowy, który polega na powierzeniu się Jezusowi. Później staje się faktem, który trwa przez całe życie i polega na stopniowym wstępowaniu w Jego ślady, na stałym przechodzeniu od kłamstwa do prawdy, od niewoli do wolności, z ciemnosci do światła, ze śmierci do życia, bez upadania na duchu. Za każdym razem, gdy czytam Ewangelię, wzywany jestem do nawracania się. Muszę strzec się przed lekturą "apologetyczną", która ma na celu usprawiedliwienie siebie lub krytykowanie innych. Słowo uczynione zostało nie po to, by osądzać innych, ale dla mego nawrócenia. /o. Silvano Fausti/

Pójść za Jezusem

Uczniowie głosu stają się uczniami Słowa. Chrześcijaństwo nie jest zbiorem pięknych teorii czy nakazów moralnych; jest rzeczywistością jakiejś osoby: człowiekiem Jezusem, za którym się idzie, gdyż się Go kocha. Kto podąża za Nim, nie chodzi w ciemnościach, ale otrzymuje światło życia. Wraz z tymi dwoma, którzy idą za Barankiem, wschodzi dzień nowego ludu. Jest to początek Kościoła. Jezus rozpoczyna swoją podróż, która spoza Jordanu prowadzi do Jerozolimy. Podczas tej drogi objawia siebie: prawda staje się drogą, by nas doprowadzić do życia. Jezus zwraca się do każdego, kto Go naśladuje i kieruje do niego słowo. Na naszą inicjatywę szukania Go, odwraca się. Nie oczekiwał niczego innego: przyszedł, aby dać się szukać i znaleźć. Jezus zaprasza nas, abyśmy przyszli do Niego, abyśmy byli tam, gdzie On jest od wieków, u Ojca. /o. Silvano Fausti/

Chrzcielne rozpalenie

Przez chrzest Bóg, nasz Ojciec wziął w posiadanie nasze życie, włączył nas w Chrystusa i zesłał nam Ducha Świętego. Siła i moc Boga rozświetlają oblicze ziemi. Rozpalmy świat ogniem, który przyniosłeś przychodząc na ziemię!... Wtedy w dniu bez końca światło Twojej prawdy, o nasz Jezu, oświeci wszystkie umysły. Królu mój, słyszę, jak wołasz głosem mocnym, nadal brzmiącym: przyszedłem ogień rzucić na ziemię, i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął. I odpowiadam – całym sobą – wszystkimi moimi zmysłami i władzami: Oto jestem: przecież mnie wołałeś! Na Chrzcie świętym Pan odcisnął w twej duszy niezniszczalną pieczęć: jesteś dzieckiem Bożym. Dziecko, czyż nie rozpala cię pragnienie dążenia do tego, by wszyscy Boga kochali? /św. Josemaria Escriva/

Oglądać Słowo

Bóg daje dar z Siebie w ciele Syna, w którym oglądamy Chwałę, której stanowimy odblask. Gdy poznamy, jak przez Niego jesteśmy poznani - dokonuje się to obecnie jedynie w sposób niedoskonały - wówczas zobaczymy Go twarzą w twarz. "Zobaczę Cię wtedy w Twym pięknie i zobaczę siebie w Twym pięknie. Obym ukazywał Cię w Twym pięknie i byś Ty ukazywał mnie w swym pięknie, i by moje piękno było Twoim, a Twoje moim; w ten sposób będę Tobą w Twym pięknie, a Ty będziesz mną w Twym pięknie, gdyż Twoje piękno stanie się moim." /św. Jan od Krzyża/