Niech Ogień płonie

Chrzest Jezusa, czyli Jego śmierć i zmartwychwstanie warunkuje rozpalenie ognia, który Jezus przyszedł rzucić na ziemię. Ogniem tym jest dar Ducha Świętego, który Zmartwychwstały przekaże wierzącym w Niego (Por. Łk 3,16; Dz 2,3). Duch Święty oczyszcza z grzechu, czyni nas dziećmi Boga, wprowadza dar nowego życia. Jednak Jego pojawianie się rodzi konieczność jasnego wyboru. A to, paradoksalnie, może doprowadzić nie tyle do szczęśliwego błogostanu, ile do podziału i napięć. Jezus przynosi ludziom pojednanie z Bogiem i między sobą, jednakże orędzie Jezusa spotyka się także z odrzuceniem i nienawiścią, wywołując nieuchronnie podziały między ludźmi: jedni przyjmą Ewangelię, drudzy ją odrzucą. Dokona się podział, nawet wewnątrz rodzin. Uczeń Jezusa, ten, który przyjmuje ogień Ducha Świętego, naśladuje Go, podzieli los Mistrza: jego bliscy powiedzą, że oszalał i zechcą go powstrzymać (por. Mk 3,21; Dz 26,24).