Palec i ślina

Jezus wziął na bok głuchoniemego, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka. Palce oznaczają tu potęgę mocy Bożej, a ślinie przypisywano pewną skuteczność w leczeniu ran. Chociaż tak naprawdę leczą słowa Chrystusa, chciał On jednak posłużyć się widzialnymi znakami materialnymi, które w pewien sposób wyraziłyby głębsze działanie sakramentów w duszach. Już w pierwszych wiekach, a potem przez niezliczone pokolenia, kapłan w momencie chrztu, modląc się nad tym, kto miał być ochrzczony, wykonywał te same gesty, co Pan: "Pan Jezus, który sprawił, że głusi usłyszeli, a niemi przemówili, niech ci pozwoli w swoim czasie usłyszeć Jego Słowo i głosić wiarę." W chwili chrztu Duch Święty - palec prawicy Boga Ojca, jak nazywa Go liturgia, uleczył nasz słuch, byśmy mogli słyszeć Słowo Boże i rozwiązał nam język, byśmy głosili je wszędzie. To działanie trwa przez całe nasze życie. /Francisco F. Carvajal/