Pielgrzymowanie

Jezus, jedyny Syn, który zawsze przebywa u Ojca, wyszedł na poszukiwanie pozostałych dziewięćdziesięciu dziewięciu braci. Idzie za nimi, spotyka ich i towarzyszy im, aby zamienić ich wygnanie z ucieczki na pielgrzymowanie. On zbliża się do nas wszystkich, jak do tych dwóch z Emaus. Towarzyszy nam w naszych rozczarowaniach i nadziejach, w naszej śmierci i naszym życiu. Spotyka nas w naszych codziennych krokach wędrowców, przyłączając się do naszej wędrówki, dokądkolwiek zmierzamy. Nie oddala się od nas, choć my oddalamy się od Niego. Bóg jest Emmanuelem. Jest nie tylko "tym, który jest", ale też "tym, który jest z". Jest bowiem miłością, zwycięstwem nad samotnością i nad śmiercią. Dlatego pozostaje na zawsze z nami, a nawet "w nas". Dlatego "kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim". Jeżeli nasza droga była ucieczką ze smutkiem, ciemnością, zniechęceniem i nieufnością, to teraz staje się biegiem ku Jerozolimie, ku braciom, z umysłem rozjaśnionym i sercem przepełnionym radością, ufnością, odwagą i nadzieją. /o. Silvano Fausti/