Jeden i Troisty

Bóg w swojej troistej tajemnicy odsłonił przed nami swoje oblicze. Bóg, Duch niewidzialny, zanurzony w bezmiarze wszechświata, nieuchwytny, przekraczający wszystkie granice przestrzeni, a równocześnie Bóg Ewangelii, bliski w swoim wcieleniu, pochylony w trosce nad każdym człowiekiem, nad każdym ludzkim sercem. Bóg cierpiący, Bóg umierający w swoim człowieczeństwie, budzący nadzieję przez swoje zmartwychwstanie, Bóg do wzięcia, Bóg do ogarnięcia. Taki jest w swojej sakramentalnej obecności, kiedy staje się Chlebem życia wiecznego. Dwie wizje tak bardzo odległe: Pan i władca niezmierzonych wszechświatów i sędzia sprawiedliwy, a z drugiej strony kruszyna chleba w rękach człowieka i kilka kropel wina na ludzkim języku. A jednak jest to ten sam Bóg - jeden, jedyny, niepojęty i po trzykroć święty. A więzią łączącą te dwie tak odległe wizje, węzłem jednoczącym jest trzecie oblicze Boga w Duchu Świętym. /bp Jan Pietraszko/