niedziela, 20 listopada 2011

Królestwo

"Jakże mi tych łaknących nasycić, jakże spragnionych napoić,

gdy skwarom płyn niedostaje, a głodom nawet życie?

Jeszcze amforom glinianym, w któreś ogień tchnął taki,

co spala niekochanych, a kochanych jak ptaki uskrzydla w takie żądze,

że płoną, nim pobłądzą.

Jakże mi ich napoić, rany czarne zagoić?

Sam z kielichem za małym, jak w grobowisku ciemnym,

z nienapełnionym ciałem, z kruszyną twego ducha,

daremny płaczu słucham.

A wiary mam - to zda się - abym ci kościół stawiał,

bym blaskiem krew namawiał wznoszeniu w czasie.

A tak mi płynu mało, a takie usta suche,

że przy mnie jakież ciało z pożogi - duchem?"

/K. K. Baczyński/

Brak komentarzy: